Tone Brulin
| Naam | Tone Brulin |
|---|---|
| Volledige naam | Antoon Maria Albert Van den Eynde |
| Geboortedatum | 11 mei 1926 |
| Geboorteplaats | Antwerpen |
| Beroep | Toneelschrijver, Regisseur |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| DBNL | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Tone Brulin (1926) is een Vlaams toneelschrijver en regisseur. Hij studeerde toneeltechniek aan het Institut supérieur des arts décoratifs in Ter Kameren (Brussel). Op aanraden van zijn mentor Herman Teirlinck ging hij daarna spel en mise-en-scène studeren aan de Studio Herman Teirlinck in Antwerpen, waar Teirlinck directeur was. Rond 1950 stond hij mee aan de wieg van het tijdschrift Tijd en Mens (samen met onder meer Hugo Claus en Louis Paul Boon) en hij schreef ook voor het tijdschrift Gard Sivik.
In 1952 stichtte hij mee het "Theater op Zolder" te Antwerpen, waaruit later het Nederlands Kamertoneel Antwerpen ontstond. Hij regisseerde er zijn eerste stukken, maar bleef tegelijk verder opleidingen volgen onder meer aan de Actor's Studio in New York.
Voor Pas op, mijnheer Lipman komt (1958) kreeg hij in 1961 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Toneel. De honden leverde hem ook internationale bekendheid op en hij werkte een tijdlang in Zuid-Afrika, waar hij werkte met zwarte acteurs in het Afrikaans en het Engels, naar het model van het Nederlands Kamertoneel. Nadat de apartheidspolitiek deze opvoeringen onmogelijk maakte, keerde hij terug naar België. In de jaren 1960 was hij actief als regisseur van televisiespelen voor de Vlaamse televisie BRT en bij de KNS in Antwerpen. In 1970 regisseert hij Franklin Lafour in zijn stuk Ogen van Krijt bij Cultureel Centrum Suriname (CCS).
In de periode 1969-1975 werkte Brulin in het buitenland, resp. de Verenigde Staten, Curaçao (in het kader van Sticusa) en Maleisië. Op Curaçao wilde hij een theatertraditie achterlaten. Hij richtte een vaste kerngroep op, die zeer gemotiveerd was om zich in te zetten voor de ontwikkeling van het theater op Curaçao. Hij regisseerde er o.a. Happy Days van Samuel Beckett met Marlies van Alcmaer en Harry Merkies. Daarna richtte hij in Antwerpen het theatergezelschap "Tiedrie" of "TIE3" op ("Theater van de derde wereld"), dat toneelstukken uit de derde wereld opvoerde. Dit gezelschap bleef hij leiden tot 1986. In dat jaar kreeg hij de Arkprijs van het Vrije Woord. Ook daarna bleef hij nog voor theater schrijven en richtte nog een ander gezelschap op, "Nieuwe Realisaties".
Op 6 februari 2006 ontving hij de Vlaamse Cultuurprijs voor Podiumkunsten voor 2005.
In juni 2007 werd zijn jongste werk This is not Eugene gecreëerd in Kaapstad.
Theater CV
Tone Brulin heeft bijgedragen aan 24 productie(s).
Tone Brulin heeft gewerkt in de volgende functies:
- Bewerking - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Vertaling - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Decor - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Tone Brulin heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Werken
(N.B. dit is geen volledige lijst)
- Mikroben (1950)
- Tussen twee gevechten (1951)
- Schimmen (1952)
- Twee is te weinig, drie is teveel (1953)
- De stenen hebben een ziel (1955)
- De zaak Pee Jee (1955)
- Dromen van ijzerdraad (1955)
- Vertikaal, Horizontaal (1955)
- Nu het dorp niet meer bestaat (1956)
- Pas op, Mr. Lipman komt (1957)
- De honden (1960)
- Potopot (1961)
- Haasje over in West-Berlijn (1962)
- Ogen van Krijt'(1963)
- Vragen stellen aan een meid (1964)
- De neger op de sofa (1967) (verhalen)
- Gevecht tussen 2 mannen van rubber (1968) (verhalen)
- De pop-singer (1972) (verhalen)
- Kon-Tiki (1973)
- De bokkenrijders (1975)
- De dirigent (1980)
- De O.-L.-V. der Krabben (2001)
- Luchtmens (de kartonnen neus) (2002)
- This is not Eugene (2007)
Bronnen