Guy Cassiers
| Naam | Guy Cassiers |
|---|---|
| Geboortedatum | 6 december 1960 |
| Geboorteplaats | Antwerpen |
| Beroep | Regisseur, Artistiek leider |
| Discipline | Toneel |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Guy Cassiers (1960) is Belgische regisseur en artistiek leider van het Toneelhuis in Antwerpen.
Na zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen realiseert hij al snel zijn eerste theaterprojecten waarin hij vooral voorstellingen maakt voor kinderen en jongeren. Vervolgens werkt hij een periode freelance waarna hij bij het Rotterdamse Ro Theater terecht komt. In 1988 wordt hij artistiek leider van dit Nederlandse stadstheater. Van dan af verkent hij grondig de mogelijkheden van multimediatechnieken in het theater. Diverse technische hoogstandjes zijn het resultaat: 'De Sleutel', 'De Wespenfabriek', 'La Grande Suite', 'The Woman Who Walked Into Doors' en 'Rotjoch'. Vanaf 2006 heeft Guy Cassiers de leiding van Het Toneelhuis in Antwerpen.
Guy Cassiers (Antwerpen, 1960) studeert aanvankelijk grafiek aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Nog tijdens zijn studies verlegt hij zijn interesse naar het theater, maar zijn beeldende vorming zal cruciaal blijken voor zijn ontwikkeling als theatermaker. Cassiers blijft altijd als een buitenstaander naar theater kijken en creëert vanuit die positie een heel eigenzinnige vormtaal. Die buitenstaanderpositie vertaalt zich inhoudelijk in zijn werk door een voorkeur voor eenzame, geïsoleerde en vaak asociale figuren. Vormelijk vertaalt zich die positie in zijn keuze voor literaire teksten (in plaats van dramatische teksten) en in zijn gebruik van visuele technologie.
Beginperiode
Vanuit de literatuur (het woord) en de nieuwe media (het beeld) probeert hij het theater te herdefiniëren. In de jaren ’80 realiseert Guy Cassiers in Antwerpen zijn eerste theatervoorstellingen, waaronder Kaspar van Peter Handke en Daedalus, een project met gehandicapten. In 1987 wordt hij benoemd tot artistiek leider van jeugdtheater Oud Huis Stekelbees in Gent (later Victoria, nu Campo). In een beginselverklaring van OHS staat: “… OHS dat is de (woord)klank bevoordelen tegenover de (woord)betekenis, de associatie tegenover het verhaal, het geluid tegenover de muziek, het licht tegenover de belichting, de emotie tegenover de idee, de tegenstrijdigheid tegenover de afbeelding, het theater tegenover de realiteit.”
De voorstellingen van Guy Cassiers zijn een constant appel aan de creativiteit van de zintuigen. Wanneer Dirk Pauwels vijf jaar later de fakkel van hem overneemt, gaat Cassiers als freelancer aan de slag bij onder andere het Kaaitheater in Brussel, STAN en de Toneelschuur in Haarlem.
Ro Theater
Zijn eerste productie bij het Rotterdamse ro theater, Angels in America, wordt in 1996 bekroond met de Gouden Gids Publieksprijs en De Prosceniumprijs van de VSCD. Een jaar later ontvangt hij ook de Thersitesprijs van de Vlaamse critici voor zijn hele oeuvre.
In 1997 regisseert Guy Cassiers met het voltallige ensemble van het ro theater 'Onder het Melkwoud' van Dylan Thomas. Tijdens de herneming in augustus van dat jaar wordt bekend dat hij de nieuwe artistiek leider van het ro theater wordt. Hij ontdekt de mogelijkheden van de grote scène voor zijn theatervertellingen. In de periode van 1998 tot 2006 ontwikkelt Cassiers een multimediale theatertaal voor het grote podium. Met voorstellingen als 'De Sleutel' en 'Rotjoch' (1998), 'De Wespenfabriek' (2000), 'La Grande Suite' (2001), 'Lava Lounge' (2002) en de opera 'The Woman Who Walked into Doors' (2001) voert hij de integratie van multimedia in het theater telkens een stap verder.
Cassiers raakt steeds intenser gefascineerd door de mogelijkheden van videoprojectie en muziek. Hij is een van de weinigen die consequent en coherent werkt aan een toneeltaal die de discussie met de technologie opzoekt. Hoogtepunt in deze zoektocht is ongetwijfeld de vierdelige Proust-cyclus die hij tussen 2002 en 2004 realiseert, en waarvoor hij de Amsterdamprijs voor de kunsten en de Werkpreis Spielzeiteuropa van de Berliner Festspiele in de wacht sleept.
Cassiers ensceneert bij voorkeur bewerkingen van bekende romans, zoals 'Hiroshima Mon Amour' van Marguerite Duras in 1996, 'Anna Karenina' van Tolstoj in 1999 en Jeroen Brouwers’ 'Bezonken rood' in 2004. Zijn afscheidsvoorstelling bij het ro theater in het voorjaar 2006 is een bewerking van 'Hersenschimmen' van J. Bernlef.
Toneelhuis
Zijn debuut bij Toneelhuis is Onegin naar de roman in verzen van Poesjkin: een romantisch verhaal dat door het ingenieuze gebruik van de visuele technologie boven zijn anekdote uitstijgt en een theatraal spel met de perceptie van de toeschouwer wordt. Ook voor zijn eerste regie als artistiek leider van Toneelhuis baseert hij zich op een klassiek werk uit de Europese literatuurgeschiedenis: 'Mefisto' van Klaus Mann in een bewerking van Tom Lanoye. Daarin behandelt hij de relatie tussen kunst en politiek. Dat is een nieuw thema in het werk van Cassiers dat veel te maken heeft met de terugkeer naar zijn geboortestad Antwerpen en haar complexe politieke situatie.
'Mefisto for ever' is meteen ook het eerste deel van een drieluik, 'Triptiek van de macht', over de complexe samenhang tussen kunst, politiek en macht. 'Mefisto for ever' vertelt het verhaal van de (duivelse) verleiding door de macht. Deel twee, 'Wolfskers', is het verhaal van de vergiftiging door de macht (wolfskers is de naam van een giftige plant). 'Wolfkers' is het verhaal van een tegelijk banale én beslissende dag uit het leven van Lenin, Hitler en keizer Hirohito. Guy Cassiers inspireerde zich op drie films van de Russische cineast Aleksandr Sokurov over deze dictators. 'Atropa' tenslotte is het verhaal van de agonie van de macht en gaat terug op de Griekse tragedies, en in het bijzonder op de tragedies die de Trojaanse oorlog als onderwerp hebben.
Tussen de twee triptiek-delen 'Mefisto for ever' en 'Wolfskers' nodigt Guy Cassiers de zes andere Toneelhuisartiesten uit voor een gezamenlijk locatieproject in de Bourlaschouwburg, vertrekkend van 'Een geschiedenis van de wereld in 10 ½ hoofdstuk' van Julian Barnes, een ironische reis door het verleden. Samen met Guy Cassiers creëren Benjamin Verdonck, Sidi Larbi Cherkaoui, Lotte van den Berg, Olympique Dramatique, Wayn Traub en De Filmfabriek een theatraal parcours doorheen de Bourla.
Na 'Wolfskers' gaat Guy Cassiers als coach-regisseur aan de slag met het collectief Olympique Dramatique voor de creatie van 'De geruchten', naar de gelijknamige roman van Hugo Claus.
De 'Triptiek van de macht' - het nieuwe 'Atropa' incluis - zal in het seizoen 2008-2009 intensief reizen in Europa. Intussen bereidt Guy Cassiers een nieuwe opera voor (mei 2009), 'House of the Sleeping Beauties', naar het gelijknamige boek van Yasunari Kawabata en op muziek van Kris Defoort.
Theater CV
Guy Cassiers heeft bijgedragen aan 89 productie(s).
Guy Cassiers heeft gewerkt in de volgende functies:
- Bewerking - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Choreografie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Vertaling - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Decor - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Dramaturgie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Kostuums - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Licht - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Guy Cassiers heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Bronnen