Column Jacques Klöters 24 april 2012

Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken


Column Jacques Klöters 24 april 2012

"Ik moest vanmorgen denken aan Drs. P. Dat is niet zo raar na de grootse huldiging die hem gisteren ten deel is gevallen. Maar ik was in gedachten even terug bij het Humofestival in Heist, begin jaren zeventig toen ook Vlaanderen viel voor de vrolijke versificateur. Hij had die avond op het toneel gestaan met kabaret Ivo de Wijs. Een admiraalspet op het hoofd, een gitaar met de snaren tegen de borst gedrukt wat niet duidde op grote deskundigheid op dit instrument. Drs. P genoot van het optreden, hij hoefde niet meer alleen achter de piano te zitten maar werd kundig begeleid door Pieter Nieuwint. De Drs. bestreek het hele toneel met koddige danspasjes en een kuitenflikker. Toen de Belgen begrepen dat hier de ironie vlees geworden was, juichten ze hem van harte toe.

Drs. P en Jacques Klöters, 23 april 2012. Foto: Jaap Reedijk

Na afloop bezochten de artiesten, hun aanhang en wat journalisten een café waar de stemming door bollekes, fluutjes en jenevers nog grotere hoogten bereikte. In het midden stond een zonderling biljart met aan de korte kanten een gat geflankeerd door twee klosjes en in het midden een flink aantal klosjes in ruitvorm. Een plaatselijk fenomeen stond daar gedreven te spelen. Drs. P die ondertussen weer Heinz Polzer geworden was, keek er met belangstelling naar en zei dat hij dat spel ook wel eens zou willen proberen. Ik ging naar de biljarter toe en zei: "Die heer daarginds is de kampioen van Amsterdam, als ik het hem vriendelijk vraag wil hij wel een demonstratiepartijtje met u spelen."

Dat aanbod werd graag aangenomen. Heinz maakte veel werk van het krijten en hield de keu vreemd vast. Zijn eerste stoot was een dollemansstoot waarbij de bal na een avontuurlijke rondgang verbluffend mooi in het gaatje verdween. De plaatselijke kampioen keek ongelovig. Maar de volgende stoten van Heinz mislukten en zijn meedogenloze opponent dreef zijn speelbal tenslotte grijnzend in het bos van obstakels in het centrum van het biljart. Heinz bezag de mêlee en stapte naar het buffet. Er stond een norse man achter die liever tv keek in zijn zaak dan klanten bediende. In vooroorlogs Nederlands zei Heinz: "Welaan gedienstige, beschikt gij wellicht over een ijzerzaagje waarmee ik gindse beletselen kan verwijderen?"

De rest van de avond weet ik niet meer, alleen maar gelachen."


Terug naar: Column Jacques Klöters