Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken


Trijntje Oosterhuis.jpg

NaamTrijntje Oosterhuis
Volledige naamJudith Katrijntje Oosterhuis
Geboortedatum5 februari 1973
Geboorteplaats Amsterdam
BeroepZanger
TrefwoordenJazz, Pop
 Website
Externe databases:
IMDb
VIAF
Oosterhuis is een dochter van de theoloog en uitgetreden priester Huub Oosterhuis en violiste Josefien Melief (van het Amsterdams Promenade Orkest).


Van deze persoon is geen enkele bijdrage aan een theater- of dansproductie geregistreerd op de TheaterEncyclopedieOm dit te verbeteren, vult u op de betreffende pagina('s) over theater- of dansproducties de bijdragen van deze persoon aan..



Total Touch

Samen met haar broer Tjeerd formeerde Oosterhuis de band Total Touch, waarmee ze een muzikale mix brachten van 80’s, soul, 90’s, R&B, funk, pop en dance. De band ontstond in de jaren 80, in de tijd dat Trijn en Tjeerd nog tieners waren. Ze wilden allebei een baan als muzikant. De samenstelling van Total Touch veranderde in de jaren voor zijn doorbraak diverse malen, maar broer en zus Oosterhuis waren altijd degenen die groep levend hielden. In 1991 won de band de eerste prijs in de categorie muziek tijdens de finale van de Kunstbende. En dat jaar stond de band in de schijnwerpers tijdens de Grote Prijs van Nederland (twee liedjes werden uitgebracht op een promotie-uitgave: Finalisten De Grote Prijs van Nederland 1991). Doordat de band wekelijks optredens verzorgde in het Amsterdamse café 'Naar Boven', kregen zij al snel een bekende naam in het Amsterdamse muziekcircuit.

In 1994 kreeg Oosterhuis de kans om met saxofonist Candy Dulfer de wereld rond te toeren in het achtergrondkoor. De tournee had eigenlijk 6 weken moeten duren, maar uiteindelijk werd er twee jaar in verschillende periodes rondgereisd. Het was een erg leerzame tijd voor Oosterhuis. In 1995 werkt Trijntje mee aan het succesnummer "Ademnood", van Linda, Roos en Jessica. Verder was het het jaar waarin Total Touch een platencontract kreeg aangeboden bij label BMG Music. Het titelloze debuutalbum van de band verscheen een jaar later. De eerste single Touch Me There werd door veel airplay op radio en tv een grote hit in de zomer van 1996.

Op 14 augustus 1996, tijdens de opening van de Amsterdam ArenA, zong Oosterhuis voor een publiek van 50.000 mensen en miljoenen tv-kijkers de door John Ewbank geschreven hymne De zee. Dit optreden resulteerde in een top 10-hit en enorm veel media-aandacht. In september verscheen de tweede Total Touch-single Somebody Else's Lover, die de groep de definitieve doorbraak in Nederland bezorgde. De single behaalde de 3e plaats en werd met platina onderscheiden. Na diverse singlehits en een debuutalbum dat vier maal met platina bekroond werd, nam Total Touch in 1997 wat gas terug om zich toe te leggen op een nieuw album. Intussen scoorde Oosterhuis een grote hit met het nummer Wereld Zonder Jou, een duet met Marco Borsato. April 1998 keerde Total Touch terug met het tweede album This Way, waarvan de eerste single I'll Say Goodbye een grote hit werd. Het album behaalde tweemaal platina. Tevens scoorde Oosterhuis eind '98 opnieuw een solohit met het nummer Vlieg Met Me Mee, de titeltrack van de Nederlandse speelfilm Abeltje. Ondanks het grote succes in Nederland, bleek Total Touch internationaal maar geen voet aan de grond te krijgen. De frustratie daarover leidde tot een tijdelijke breuk tussen Oosterhuis en haar broer Tjeerd in het voorjaar van 1999. Na een korte bezinningsperiode werd de vrede weer getekend.

Solo

Terwijl Tjeerd ging werken aan nieuw materiaal, deed Oosterhuis een aantal soloprojecten. Zo zong ze aan de zijde van jazzpianist Herbie Hancock op het 24ste North Sea Jazz Festival. Ook nam Oosterhuis deel aan de muziektournee Marlboro Flashbacks, waarbij ze zich stortte op het oeuvre van Stevie Wonder, een persoonlijke favoriet van de zangeres. Hiervan verscheen een liveregistratie op cd, genaamd For Once In My Life. Dit album behaalde de platinastatus. Ondertussen ontving Total Touch de Gouden Vedel van de Vereniging van Dansschooleigenaren en een Alcas Award, een prijs voor de meest populaire achtergrondmuziek.

In 2001 besloten Oosterhuis en Tjeerd om Total Touch als band op te heffen, maar sloten een reünie in de toekomst niet uit. Oosterhuis reisde op 5 mei per helikopter langs verschillende bevrijdingsfestivals in Nederland. In het najaar startte ze een solotournee langs de theaters. Op het Rotterdamse Dunya-festival zong Oosterhuis een duet met rai-zanger Khaled. Op dinsdag 28 januari 2002 was Oosterhuis een van de acts tijdens het feestje in de Amsterdam ArenA ter gelegenheid van het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta. In maart deed Oosterhuis met Michiel Borstlap een tournee langs theaters in Nederland. Op Koninginnedag van datzelfde jaar gaf de Britse popgroep Queen een verrassingsoptreden op het Museumplein. Oosterhuis zong tijdens dat optreden de afsluiter We are the champions. Bij EMI tekende ze dat jaar een contract voor meerdere soloalbums.

Het eerste echte soloalbum van de zangeres verscheen onder de titel Trijntje Oosterhuis in maart 2003 bij EMI Music, met de eerste single Free als voorloper in februari. Het album bevatte bijdragen van o.a. haar broer Tjeerd, John Ewbank, James Hallawell (producer van Wet Wet Wet) en de componist Blair Mackichan. De zangeres maakte tevens een exclusief nummer voor de benefiet-cd Hoop! Peace Songs Voor War Child, die op 2 mei verscheen.

Rond diezelfde periode verschenen er bij BMG een verzamel-cd en dvd van Total Touch. Om haar soloalbum te promoten ging Oosterhuis ook weer op tournee langs de Nederlandse theaters. Tijdens deze tournee werd Oosterhuis begeleid door Allan Eshuijs (achtergrondzang/toetsen), Lodewijk van Gorp (achtergrondzang/saxofoon), Jasmin Tusjadia (achtergrondzang), Cyril Directie (drums), Ronald Kool (toetsen), Aram Kersbergen (basgitaar) en Ulco Bed (gitaar). De tickets verkochten goed en het album werd rond Kerstmis met goud bekroond. Naast Free werden van het album de nummers What About Us, It's You I Need en Don't Say That You Love Me als singles uitgebracht.

Naar aanleiding van de geboorte van erfprinses Catharina-Amalia op zondag 7 december bracht Oosterhuis samen Carel Kraayenhof en violiste Janine Jansen het door John Ewbank geschreven lied Nu Dat Jij Er Bent uit. De opbrengsten van de single kwamen geheel ten goede aan het kinderfonds van Jantje Beton. In februari 2004 kreeg Oosterhuis de Gouden Harp. De jury prees haar zangkwaliteiten, maar ook het feit dat ze zelf haar liedjes schrijft, zowel tekst als muziek. Het was de tweede Harp die Oosterhuis kreeg. In 1997 won ze al de Zilveren Harp. Begin 2004 tekende de zangeres een platendeal bij het Amerikaanse Jazz-label 'Blue Note'. Er werd vervolgens een nieuw livealbum van de zangeres uitgebracht: Strange Fruit - een registratie van liedjes van Billie Holiday en George Gershwin, gespeeld samen met het Amsterdam Sinfonietta en de Houdini's in 2003. Twee weken na verschijning behaalde het album al de gouden status. In maart maakte Oosterhuis bekend haar eerste kind te verwachten, samen met echtgenoot Sander van den Eeden.

Rond diezelfde periode maakte de zangeres opnieuw een tournee langs de theaters door het land, deze keer met een wat meer akoestische setting. Van één van de concerten werden in april in Club Panama in Amsterdam opnames gemaakt voor een live-dvd. In de zomermaanden ging Oosterhuis met zwangerschapsverlof en beviel in september van een zoontje. In november werd de dvd A Thousand Days - Live & Acoustic uitgebracht door EMI Music. Het album Strange Fruit behaalde de platina status. Oosterhuis sloot het jaar goed af met het uitbrengen van een kerstsingle: Merry Christmas Baby, samen met saxofonist Candy Dulfer. Het nummer werd, samen met een kerstsong van zangeres Do, uitgebracht door radiozender Sky Radio en behaalde de 7e plaats in de Top 40 door de vele airplay.

Op 1 januari 2005 werkte Oosterhuis mee aan de benefietsingle Als Je Iets Kan Doen van Artiesten Voor Azië. Het nummer kwam kort na verschijning nieuw binnen op de eerste plaats van de Top 40. De opbrengsten van het nummer kwamen geheel ten goede aan de slachtoffers van de zeebeving in Azië, op Kerstmis 2004. Tijdens een landelijke inzameldag voor de ramp trad de zangeres op tijdens een speciaal evenement van TMF en 538 op de Dam in Amsterdam. Hierna legde Oosterhuis zich toe op het maken van een nieuwe studioplaat. Het nieuwe album werd geheel bij haar thuis - in haar eigen studio - in Amsterdam opgenomen en afgemonteerd. Hierdoor viel het werk als artiest en het moederschap nog beter te combineren. Het album verscheen in september en droeg de titel See You As I Do. De titeltrack werd verkozen als eerste single van het album en werd een bescheiden hit. Eind november maakte de zangeres haar comeback op het podium met twee uitverkochte concerten in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Ook werd het album rond diezelfde tijd met Goud bekroond. In december verscheen de tweede single van het album: My Angel.

Vanaf februari 2006 toerde Oosterhuis weer langs de Nederlandse theaters met een avondvullende show. De zanger Julian Thomas ging met haar mee als support act. Tevens maakte de zangeres in februari haar tweede zwangerschap bekend. Op 31 juli werd haar tweede kind geboren, opnieuw een zoon. Hierna legde Oosterhuis zich toe op de realisatie van een nieuw jazzalbum voor het contract bij het label Blue Note. Samen met het Metropole Orkest nam zij 14 liedjes op uit het repertoire van Burt Bacharach. Onder de titel The Look Of Love werd dit album in november 2006 uitgebracht. Tijdens de cd-presentatie in het Beatrix Theater in Utrecht mocht de zangeres meteen al een Platina award in ontvangst nemen, voor de verkoop van 70.000 exemplaren. In de week nadat het album was uitgekomen, kwam het vanuit het niets binnen op de eerste plaats van de Album Top 100. In december zal Oosterhuis samen met het Metropole Orkest een kersttournee door het land houden waarin de nummers van het nieuwe album centraal staan.

Door het grote succes van The Look Of Love geeft Oosterhuis in april 2007 twee concerten in de Heineken Music Hall met het Metropole Orkest. Centraal staan de nummers van de The Look Of Lovë, maar ook speelt ze enkele nummers van Burt Bacharach die niet op het album staan. De concerten zijn uitverkocht. In de zomer trekt Oosterhuis met haar eigen band weer langs verschillende festivals en optredens in Nederland. In november wordt bekendgemaakt dat begin december 2007 Who'll Speak For Love, een tweede album met liedjes van Burt Bacharach zal verschijnen. Burt Bacharach heeft samen met Tim Rice (tekstschrijver van o.a. Evita, Aida) de titeltrack geschreven en Oosterhuis zal de eerste vertolker van het nummer zijn. Opnieuw werken dezelfde grote namen, als het Metropole Orkest, mee aan de plaat. Het album komt uiteindelijk op nummer 2 binnen in de Album Charts. Rond die tijd trekt Oosterhuis samen met Leonardo Amuedo langs de theaters in Nederland. In een nooit vertoonde, geheel akoestische bezetting zingt Oosterhuis oude en nieuwe nummers.

Begin 2008 sluit Oosterhuis haar theatertournee af samen met gitarist Peter Tiehuis. Door de opnames van Who'll Speak For Love moesten een aantal speeldata van de theatertoer verzet worden. Leonardo Amuedo, afkomstig uit Brazilië, kon hier niet meer bij zijn, zodoende nam Peter Tiehuis de begeleiding voor zijn rekening. Daarnaast speelt Oosterhuis in het voorjaar samen met haar band in Japan in verschillende Blue Note-clubs naar aanleiding van de twee songbooks van Burt Bacharach. Ook treedt ze op in Griekenland en in de juli staat ze in Salt Lake City op een jazzfestival aldaar.

30 en 31 mei en 1 juni staat Oosterhuis drie avonden in een uitverkocht Carré in Amsterdam, samen met haar band. Nummers van de albums The Look Of Love en Who'll Speak For Love staan deze avond centraal. Eind juni verschijnt het album Ken Je Mij, live en akoestisch in De Rode Hoed op cd en dvd. Deze liveregistratie is half maart 2008 opgenomen in De Rode Hoed in Amsterdam en is een registratie van haar laatste theatertoer met Leonardo Amuedo. Het album staat na drie weken op nummer 9 in de albumlijst.

In juli verschijnt het nummer Face In The Crowd, een duet met Lionel Richie. Dit naar aanleiding van de geplande concerten van 6, 7 en 9 september in het GelreDome in Arnhem, waar Oosterhuis samen met Lionel Richie en Candy Dulfer optreedt in het kader van Symphonica in Rosso. In november 2008 krijgt ze in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven een Edison Jazz Award voor het album Who'll Speak for Love gekregen. Ze zingt op het album nummers van Burt Bacherach.

Naar aanleiding van het overlijden van popster Michael Jackson in 2009, begint Oosterhuis met gitarist Leonardo Amuedo en producer Keith John als hobby met het opnemen van Michael Jackson-liedjes in haar eigen tuinhuis met studio. De opnames waren in eerst instantie niet voor uitgave bedoeld, maar het label van de zangeres vindt het repertoire te goed om op de plank te laten liggen, wat leidt tot het uitbrengen van het album Never Can Say Goodbye, dat eind 2009 verschijnt en de status van Goud behaald. Hierna werkt de zangeres in New York aan nieuw studioalbum met daarop minder bekende Soul klassiekers. In de zomer van 2010 begint zij wederom met plaatopnamen in haar tuinhuis, dit keer voor een kerstalbum en opnieuw met gitarist Leonardo Amuedo en producer Keith John. Het album verschijnt onder de titel This Is The Season in november 2010 en bevat een selectie van Oosterhuis' favoriete kerstklassiekers. Tevens volgt er rond diezelfde periode een theatertournee die tot en met april 2011 door het land trekt. In januari 2011 ondergaat de zangeres een operatie aan haar stembanden omdat klachten daaraan maar blijven opduiken. Direct hierna wordt het Sundays In New York gelanceerd, een album met Soul klassiekers dat in VS in de zomer van 2010 wordt opgenomen met het Clayton-Hamilton Jazz Orchestra. Het album wordt op zaterdag 15 januari gratis verspreid via het AD in een eenmalige oplage van 750.000 exemplaren. Sundays In New York wordt enkele maanden later alsnog uitgegeven voor alle platenzaken in het land met ander artwork en extra tracks. Op 16 januari 2012 werd bekendgemaakt dat Trijntje de opvolger is van Angela Groothuizen als coach in het derde seizoen van The Voice of Holland. Kort hierna plaatste zangeres Anouk een filmpje op Facebook waarin ze zingend te zien was met Oosterhuis. Direct ontstond het gerucht dat de twee een duet opgenomen zouden hebben voor Trijntjes nieuwste plaat. Dit bleek echter niet het geval, maar Anouk bleek wel nummers voor de zangeres geschreven te hebben. Het project verscheen begin april onder de titel Wrecks We Adore, met het nummer Happiness als leadsingle. Naast Anouk werkte Oosterhuis voor dit album samen met de Zweedse producers Tore Johansson en Martin Gjerstad. Een week na de release kwam Wrecks We Adore met stip binnen op de eerste plaats van de Album Top 100. In het najaar zal Oosterhuis zich toeleggen op een nieuwe clubtour om het album (de eerste met eigen materiaal sinds 2005) te promoten.

Prijzen

Trijntje heeft in haar carrière drie Edisons gewonnen: in 1998 voor 'Beste single' (voor Wereld Zonder Jou), in 2005 voor 'Beste zangeres' (voor Strange Fruit) en in 2013 voor 'Beste zangeres' (voor Wrecks We Adore).

In december 2008 werd arrangeur en orkestleider Vince Mendoza genomineerd voor een Grammy Award in de categorie "Best Instrumental Arrangement accompanying vocalist(s)" met Oosterhuis' nummer Alfie, afkomstig van het album "Burt Bacharach Songbook: The Look of Love". Mendoza won de prijs echter niet.

Unicef

Oosterhuis heeft sinds februari 2004 haar naam aan Unicef verbonden. Zij zet zich enthousiast in voor het werk en de doelstellingen van Unicef. Zij werkt mee aan diverse fondsenwervende en voorlichtende activiteiten van Unicef Nederland. Zo is ze naar Benin geweest om daar de gevolgen van kinderhandel te bekijken en heeft ze in Marokko een aantal onderwijsprojecten bezocht.

The Voice Of Holland

Trijntje Oosterhuis is in het derde seizoen van The Voice Of Holland een van de coaches. Ze is de opvolgster van Angela Groothuizen, die de eerste twee seizoenen coach was. De andere coaches zijn Marco Borsato, Nick & Simon en VanVelzen. Op 14 december 2012 wint Leona Philippo, die Trijntje als coach had. Daarnaast was Philippo ook een backing vocal van Trijntje.

Bronnen