Uit TheaterEncyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken



Betrokkenen

De onderstaande personen hebben een (in)directe bijdrage geleverd aan de realisatie van de theaterproductie (in voorkomende gevallen op basis van- of uitgaande van een bestaand werk). Aanvullingen zijn welkom.

Auteurs en makers

NB: Op dit moment worden specificaties (bijv. 'assistent', 'dialogen', 'ontwerp') nog niet meegenomen vanuit de premièredatabase. Deze informatie is op te vragen via de Theatercollectie.

Aan de realisatie van deze productie hebben meegewerkt:




    Rolverdeling en uitvoerenden

    NB: De rolbenamingen zijn veelal direct overgenomen zoals in het originele programmaboekje vermeld, en kunnen zodoende verouderde termen bevatten. Zie ook deze pagina.

    Op dit moment is er hier geen rolverdeling ingevoerd. Bewerk deze pagina om een rolverdeling toe te voegen.


        Vastlegging

        Informatie

        Mirad, een jongen uit Bosnië deel 2 van Ad de Bont

        Theatergroep Wederzijds

        Seizoen: 1994/95

        Trefwoorden: Jeugdtheater, Nederland

        Regie: Ad de Bont

        Dramaturgie: Ruth de Gooijer

        Uitvoerenden: Rob Vriens, Marike van Weelden

        Video (volledige registratie) van Mirad (deel 1 en 2)

        Lengte: 1 uur en 11 minuten.

        Uitgave: Theater Instituut Nederland, Theatergroep Wederzijds.

        Dit is een registratie van de voorstelling van 6 december 1994.

        De publicatie van deze registratie werd mogelijk gemaakt door de crowdfundingsactie Zijn/Niet Zijn in 2015 via Voordekunst.nl.

        Over de voorstelling

        Het stuk dat Ad de Bont schreef over de oorlog in voormalig Joegoslavië, kenmerkte zich door een hele eenvoudige opzet: een acteur, een actrice, een lessenaar en een verhaal. Degene die het verhaal vertellen zijn Fazila en Djuka, de oom en tante van de veertienjarige Mirad, die zelf afwezig is. Zij vertellen het verhaal onder meer aan de hand van zijn brieven. Die brieven maken duidelijk hoe het gewone leven verandert in een hel, wanneer mensen elkaar wantrouwen en oorlog voeren. Door de gekozen, afstandelijke vorm is het mogelijk deze thematiek ook voor kinderen inzichtelijk en invoelbaar te maken, zonder dat het al te aangrijpend wordt.

        Bronnen