Margot Fonteyn
| Naam | Margot Fonteyn |
|---|---|
| Volledige naam | Margaret Evelyn (Peggy) Hookham |
| Geboortedatum | 18 mei 1919 |
| Geboorteplaats | Reigate, Surrey |
| Overlijdensdatum | 21 februari 1991 |
| Overlijdensplaats | Panama-stad |
| Beroep | Danser |
| Discipline | Dans |
| Trefwoorden | Ballet |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| IBDb | |
| VIAF |
Biografie
Margot Fonteyn (1919-1991) was een beroemde Engelse balletdanseres (Prima Ballerina Assoluta) met een Engelse vader en een Ierse moeder, die op haar beurt de dochter was van de Braziliaanse zakenman Antonio Fontes. Al vroeg in haar carrière transformeerde Margaret Fontes in Fonteyn (een achternaam die haar broer ook aannam) en veranderde Margaret in Margot; zo ontstond haar toneelnaam.
Een deel van haar kindertijd bracht zij door in China, waar ze balletlessen volgde bij George Goncharov, een Russische danser die zich in Shanghai had gevestigd. Toen het duidelijk werd dat ze talent had keerde zij met haar moeder terug naar Londen waar ze als veertienjarige lessen ging volgen op de school die behoorde bij het Vic-Wells-Ballet (zoals The Royal Ballet toen heette).
Bij het Vic-Wells debuteerde ze in 1934 als danseres als een sneeuwvlokje in het ballet de Notenkraker. Enkele jaren later volgde ze de prima ballerina Alicia Markova op. Haar samenwerking met danspedagoge Tamara Karsavina en choreograaf Frederick Ashton bracht beroemde balletten voort, zoals Daphnis et Chloé en Symphonic Variations. Met haar technische perfectie, grote muzikaliteit en terughoudende elegantie gaf ze vorm aan de Engelse stijl en bezorgde het Engelse ballet tot wereldwijde erkenning.
In 1954 werd ze president van de Royal Academy of Dancing. In 1956 verleende koningin Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk haar de titel Dame of the British Empire, en ze trouwde met de uit Panama afkomstige diplomaat Roberto de Arias. Vanaf 1959 werd ze freelance danseres, waardoor ze niet verbonden was aan een vast gezelschap.
Toen Rudolf Nurejev in 1961 de Sovjet-Unie verliet en een uitnodiging ontving van het The Royal Ballet in Londen, werd zij, al 42 en daarmee 19 jaar ouder dan hij, zijn partner. Samen traden zij onder anderen op in Giselle, het Het Zwanenmeer, het ballet Doornroosje en Marguerite & Armand. Het partnerschap drukte zijn stempel op het ballet van de twintigste eeuw, tot Fonteyn zich in het begin van de jaren zeventig terugtrok en naar Panama ging, om zich om haar na een aanslag verlamde man te bekommeren. Daar stierf zij in 1991 aan kanker.
Theater CV
Margot Fonteyn heeft bijgedragen aan 7 productie(s).
Margot Fonteyn heeft gewerkt in de volgende functies:
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Margot Fonteyn heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
| Productie | Functie | Producent | Seizoen | Premièredatum | In choreografie van |
|---|---|---|---|---|---|
| Dante Sonate | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1939/1940 | 6 mei 1940 | Frederick Ashton |
| Scènes de ballet | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1947/1948 | 15 maart 1947 | Frederick Ashton |
| "Aurora" pas de deux | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1947/1948 | 13 maart 1948 | Marius Petipa |
| Symphonic Variations | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1947/1948 | 13 maart 1948 | Frederick Ashton |
| Le lac des cygnes | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1953/1954 | 18 juni 1954 | Marius Petipa, Lev Ivanov |
| Homage to The Queen | Uitvoerende | Sadler's Wells Royal Ballet | 1953/1954 | 19 juni 1954 | Frederick Ashton |
| Giselle | Uitvoerende | Het Nationale Ballet | 1965/1966 | 15 juni 1966 | Marius Petipa |
Wapensmokkel
Op 28 mei 2010 gaf de Britse archiefdienst British Archives de dossiers vrij die betrekking hebben op de zaak-Fonteyn in 1959. Op 20 april van dat jaar werd de ballerina tijdens een visvakantie gearresteerd en enkele dagen vastgehouden in Panama. Ze werd beschuldigd van betrokkenheid bij een couppoging, op touw gezet door haar man.[1] Uit het diplomatiek dossier blijkt, dat ze dit bekende aan de ambassadeur van haar land in Panama. De "visvakantie" was een dekmantel voor de smokkel van wapens en manschappen, waarbij het zeiljacht van Margot Fonteyn diende om patrouilles af te leiden. In een geheim onderhoud met de Britse minister van defensie John Profumo zei Fonteyn dat Fidel Castro de motor achter het complot was.
Belangrijkste rollen
- The Haunted Ballroom — Assepoester
- Les Sylphides — Don Juan
- Het Zwanenmeer — Sylvia
- Apparitions — L'Oiseau de Feu
- Aida — Birthday Offering
- Nocturne — Ondine
- Horoscope — Night Shadow
- Pomona — Pelléas et Mélisande
- Het oordeel van Parijs — Beauty and the Beast
- De schone slaapster — Gayanch
- Carnaval — De stervende zwaan
- Lysistrata — Romeo en Julia
- Giselle — Garden Party
- Hamlet — Les Demoiselles de
Trivia
In 1956 werd Margot Fonteyn door Koningin Elizabeth II benoemd tot Dame of the Britisch Empire
Bronnen
Bronnen, noten en/of referenties:
- ↑ Het Parool 29 mei 2010