Gerard Cox
| Naam | Gerard Cox |
|---|---|
| Volledige naam | Gerardus Antonius Cox |
| Geboortedatum | 6 maart 1940 |
| Geboorteplaats | Rotterdam |
| Beroep | Cabaretier, Acteur |
| Discipline | Toneel, Kleinkunst |
| Trefwoorden | Cabaret |
| Website | |
| Externe databases: | |
| IMDb | |
| VIAF |
Biografie
Gerard Cox (1940) is een Nederlands zanger, cabaretier, scenarioschrijver, acteur en regisseur. Hij is een geboren en getogen Rotterdammer die begon als onderwijzer. Als vertolker van luisterliedjes in de stijl van Jaap Fischer verwierf Cox rond 1960 enige bekendheid in Nederland en Vlaanderen. Hij maakte toen ook al zijn eerste grammofoonplaatopnamen. In 1962 werd hij afgewezen bij de toneelschool, maar speelde wel een kleine rol in het toneelstuk Blijde verwachting van het gezelschap Lily Bouwmeester. Later in de jaren '60 stond hij als cabaretier op de planken met voorstellingen als Van de prins geen kwaad (1963), Moeilijk doen (1964) en Welvraat (1966).
In 1966 sloot Cox zich aan bij Cabaret Lurelei, waar hij met Eric Herfst, Jasperina de Jong, Rogier van Otterloo en Marjan Berk speelde. Op 28 oktober 1966 kreeg hij een proces-verbaal wegens "opzettelijke belediging de Koning of de Koningin aangedaan", in zijn liedje Arme ouwe.
Fragment van het liedje Arme Ouwe (over koningin Juliana) van Gerard Cox.
Berend Boudewijn interviewt Cabaret Lurelei n.a.v. de voorstelling Relderelderel uit 1966. Aan het woord komen achtereenvolgens Eric Herfst en Guus Vleugel, waarna Gerard Cox het liedje zingt.
Fragment uit: 100 jaar Carré: Cabaret
Samenstelling: Jacques Klöters
Theater Instituut Nederland, 1987
Ook in 1968 leverde Cox controversiële liedjes, waarvan God is niet dood voor de VPRO aanleiding bleek een uitzending van het programma Geef 'm de ruimte af te gelasten. Later dat jaar ging Cox samenwerken met Frans Halsema, in de NV SPOT. Samen met Adèle Bloemendaal gingen ze op tournee met het programma Met blijdschap geven wij kennis. Conny Stuart zou een jaar later de rol van Bloemendaal overnemen.
Vanaf 1970 werkte Cox met onder anderen Gregor Frenkel Frank, Luc Lutz en Frits Lambrechts in het KRO radioprogramma Cursief. Cox' conference Polleke, over een gedrogeerde Vlaamse wielrenner, behoort inmiddels tot de klassiekers. Hij zong het liedje Ajax is dood naar aanleiding van Feyenoords overwinning in de Europacup en noemde de Amerikaanse president Richard Nixon een moordenaar.
De samenwerking met Frans Halsema werd in 1973 hervat met het programma Wat je zegt dat ben je zelf. De bekendste onderdelen uit dit programma waren de persiflages op toentertijd bekende radio- en televisieprogramma's als Geen ja geen nee, Voor een briefkaart op de eerste rang en Raden maar. In datzelfde jaar scoorde Cox een hit met het nummer 't Is weer voorbij die mooie zomer, wat hem op veel kritiek kwam te staan uit het artistieke wereldje. Vooral Ivo de Wijs hekelde Cox' artistieke uitverkoop.
Als acteur werd Cox in 1977 bekend, toen hij hoofdrolspeler was in de film Het debuut van Nouchka van Brakel, met als tegenspeelster Marina de Graaf. In datzelfde jaar trouwde Cox met Joke Bruijs (van wie hij inmiddels gescheiden is, met behoud van vriendschap gezien hun huidige 'huwelijk' in de serie Toen was geluk heel gewoon). In de jaren 80 en daarna speelde Cox in diverse films en theaterproducties. Hieronder waren rollen in Lieve jongens, De Vriendschap en de musical Fien.
De laatste jaren is Cox vooral bekend als scenarioschrijver en acteur in de 226 afleveringen tellende televisieserie Toen was geluk heel gewoon (gestopt in 2009), waarin hij samen met Sjoerd Pleijsier en Joke Bruijs de hoofdrollen speelde. Daarnaast is hij bekend van reclamefilmpjes voor de bekende zoutjesfabrikant Duyvis. In de serie 't Schaep met de 5 pooten (2006) speelt hij een gastrol als Meneer Wegenwijs. In 2008 speelt hij de rol van kroegeigenaar in de bioscoopfilm Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek van regisseur Martijn van Nellestijn.
Cox is tevens columnist in De Oud-Rotterdammer en de Feyenoord Krant. In de laatste noemt hij zichzelf een 'grijze muis op de tribune', en hekelt hij de 'vermokuming' van media als de Volkskrant en de omroepen in Hilversum.
Ook is Cox de vaste regisseur van Het Echt Rotterdams Theater, de theatergroep van zijn Toen Was Geluk Heel Gewoon-collega Paul van Soest. Het Echt Rotterdams Theater brengt onder regie van Gerard Cox comedies met een Rotterdamse inslag.
Theater CV
Gerard Cox heeft bijgedragen aan 40 productie(s).
Gerard Cox heeft gewerkt in de volgende functies:
- Co-producent - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Bewerking - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Regie - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Vertaling - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Auteur (schrijver libretto, scenario) - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Uitvoerende - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muziek - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Muzikale uitvoering - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
- Persoon - Zie lijst (A-Z) of lijst (datum)
Het gehele overzicht van voorstellingen waaraan Gerard Cox heeft meegewerkt, voor zover geregistreerd in de Theaterencyclopedie:
NB: Bij de carrièreoverzichten zijn de voorstellingen gekoppeld aan de premièredatum. Het kan echter voorkomen dat personen niet aan de première meewerkten, maar pas later bij de voorstelling betrokken raakten.
Trivia
- Uit de hit 1948 (Alone again (naturally)), oorspronkelijk vertolkt door Kees van Kooten en Wim de Bie, komt het zinnetje Toen was geluk heel gewoon, waarnaar de televisieserie vernoemd is;
- De stad Rotterdam heeft hem in 2000 de Wolfert van Borselenpenning toegekend;
- In september 2007 componeerde hij samen met Bert Nicodem een speciaal Havenlied, dat hij ten gehore bracht tijdens de opening van de Wereldhavendagen in Rotterdam.
- Gerard Cox heeft in 1983 en 1991 de stem van Lucky Luke ingesproken bij de gelijknamige serie.
- in 2015 werd hij onderscheiden met de NPO Radio 5 Oeuvre Award
Bronnen