Canon:1900 - Première van Op Hoop van Zegen
Gebeurtenis | |
---|---|
Titel: | Première van Op Hoop van Zegen |
Afbeelding: | media:Esther de Boer-van Rijk 92275.jpg |
Datum: | 1900-12-24 |
Beschrijving: | Een oer-Hollandse klassieker die de hele wereld over gaat. |
Tijdlijn(en): | Tijdlijn van het Nederlands Theater |
Perso(o)n(en): | Herman Heijermans, Esther de Boer-van Rijk |
Productie(s): | Op hoop van zegen - Herman Heijermans, Op hoop van zegen - De Nederlandsche Tooneelvereeniging (1893-1912) - 1900-12-24 |
Gezelschap(pen): | De Nederlandsche Tooneelvereeniging (1893-1912) |
Theater(s): | Hollandsche Schouwburg, Amsterdam |
Première van Op hoop van zegen van Herman Heijermans
Een oer-Hollandse klassieker die de hele wereld over gaat.
De première van Op hoop van zegen op 24 december 1900 is – achteraf bezien – een historische datum in de Nederlandse theatergeschiedenis geweest. Dat dit vierde avondvullende stuk van de toneelschrijver Herman Heijermans maanden achtereen gespeeld kon worden in de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam, was geen unicum. Succesvolle stukken waren er wel meer. Maar het succes bleef niet tot Amsterdam en de rest van Nederland beperkt. Voor het eerst schreef een Nederlandse toneelschrijver een tekst die in heel de westerse wereld gespeeld werd.
Internationaal succes
In 1901 werd Heijermans stuk in Hamburg opgevoerd, en ook in Berlijn, door drie verschillende gezelschappen. In 1902 volgden Praag en Moskou; in 1903 Parijs, Wenen en Londen. Later was het stuk ook in New York en de rest van Amerika te zien. En het waren niet de minsten die hun krachten op het stuk beproefden. De beroemde Franse regisseur André Antoine reisde zelfs af naar Volendam om visserskostuums, mutsen, klompen en typisch Hollandse rekwisieten te kopen. Niet dat dit perse nodig was. Vergelijkbare drama’s spelen zich immers overal ter wereld af, toen en nu. Heijermans ‘spel van de zee’, heeft als centrale personage de vissersvrouw Kniertje, die na haar man en oudste zoon, opnieuw twee kinderen aan de zee verliest. Dit omdat de reder het schip in slechte staat de zee opstuurt. Bij een eventuele schipbreuk incasseert hij immers toch de verzekeringsgelden.
Universeel drama in visserstaal
Heijermans was een overtuigd socialist, maar het knappe van zijn stuk was dat hij er geen schreeuwende aanklacht van maakte. Het verstilde slot, als Kniertje door reder Bos wordt afgescheept met een pannetje koteletjes, en geknakt afschuifelt, maakte diepe indruk. Iedereen kon daaruit zijn eigen conclusie trekken. Andere ingrediënten die het stuk tot een succes maakten, waren de komische scènes die Heijermans invoegde en het authentieke taalgebruik dat hij zijn personages in de mond legde. Ze spraken geen keurig ABN maar een kustdialect, vol onafgemaakte zinnen en vissersuitdrukkingen. Heijermans werd verder geholpen door het feit dat hij de toneelpraktijk van zeer dichtbij kende. Hij wist precies wat acteurs en actrices wel of niet waar konden maken.
Esther de Boer-van Rijk: dé Kniertje
Het toneeloeuvre van Heijermans omvat rond de vijftig stukken. Een aantal daarvan wordt nog steeds wel eens opgevoerd, Schakels bijvoorbeeld, of De wijze kater, maar Op hoop van zegen is het bekendst geworden. Waarschijnlijk ook omdat dit stuk appelleert aan onze relatie met de zee. Het stuk is maar liefst vier keer verfilmd, maar er zijn ook twee opera's en een musical van gemaakt. In de oudst bewaard gebleven filmversie, uit 1934, werd de rol van Kniertje gespeeld door Esther de Boer-van Rijk. Deze actrice had de rol vanaf de allereerste première op haar repertoire staan. Ze speelde hem uiteindelijk 1200 keer. De foto’s waarop ze in Scheveningse klederdracht staat afgebeeld, het pannetje in haar handen, geldt als een icoon uit de Nederlandse theatergeschiedenis. En het zinnetje ‘de vis wordt duur betaald’, is een bekende uitdrukking geworden.
Hedendaagse opvoeringen
Op Hoop van zegen is ook in de eenentwintigste eeuw al een paar keer te zien geweest. Interessant was de postdramatische versie die de Duitse regisseur Christoph Marthaler in 2003 maakte. Dat het stuk van Heijermans universele waarde heeft, bewees de Nederlandse regisseuse Anna Rottier die het stuk in 2007 in Senegal ensceneerde, met Senegalese acteurs en musici. Naar verluidt konden de toeschouwers niet geloven dat het stuk lang geleden door een Nederlandse schrijver geschreven was, en niet door iemand uit hun midden.
Dit is één van de canonteksten. Voor meer informatie zie: Canon van het Theater in Nederland