Ank van der Moer: Biografie - Huwelijken en moederschap
Eenlevenlangtheater Ank van der Moer:
- Homepage Eenlevenlangtheater Ank van der Moer
- Biografie
- Repertoire
- Audio
- Video
- Volgens Ank van der Moer
- Volgens anderen
- Colofon
Huwelijken en moederschap
Ank van der Moer trouwde drie keer, met journalist en schrijver Hajo de Boer (1938-1941), met Guus Oster (1942-1953) en met acteur, regisseur en dramaturg Gerard Rekers (1954-1974). Guus Oster, met wie zij ook na de scheiding goed bevriend bleef, is de vader van haar enige kind: dochter Annemarie. "Mijn moeder, de actrice Ank van der Moer was dol op mij, haar dochter, zo blijkt uit een enthousiast bijgehouden babyboek. Ook had ze een paar standaard-anekdotes over me op haar repertoire. Verder wist ze niet zoveel van mij af. Alleen mijn eerste levensjaren woonde ik echt bij haar. Toen ze nog hulp had." Het is het veelzeggende begin van het boekje Verder is er niet zoveel: Herinneringen aan mijn moeder, dat Annemarie Oster twee jaar na het overlijden van haar moeder uitbracht.
Tot die klassieke anekdotes behoorde ook het verhaal over de nog ongeboren Annemarie. Twee weken voor de bevalling stond de niet van het toneel te krijgen Ank van der Moer nog op de planken. Met enorme wijde kleren aan speelde ze Iphigeneia. Paul Steenbergen speelde de rol van Orestes. "Als hij voor me moest knielen en zijn hoofd tegen mijn buik aanlegde, kon hij Annemarie voelen schoppen", vertelde de actrice in tal van interviews. Ook moesten vele interviewers in die tijd horen hoe ontzettend dol - "gewoonweg verliefd" - Ank van der Moer was op haar kleine meisje. Op dat magische toneelspelen was zij echter na de bevalling niet minder verliefd geworden, zodat zij besloot door te spelen en haar dochter bij bevriende pleeggezinnen te laten opgroeien. In de weekends kwam de jonge Annemarie naar haar ouders in Amsterdam, waar zij werd opgezogen in de beeldende, hilarische en altijd over toneel handelende verhalen van haar vader, moeder en hun collega’s (onder wie Ko van Dijk), die vaak samenkwamen in het huis op de Leidsekade.
Als een van de weinigen kon Annemarie Oster haar moeder aanschouwen in het ‘gewone leven’, het leven waarin de actrice maar moeilijk een houding kon aannemen. Dat onvermogen zag haar dochter vooral terug in de opmerkelijk wisselende kledingkeuze van haar moeder: "De ene dag zag ze eruit als een pottenbakster met kwasten in haar rok, de andere leek ze zo weggelopen uit een modeblad". Toen haar dochter vijftien was, gaf de actrice die niet van stoppen wist het spelen toch een jaar lang op. "Op die leeftijd heeft een meisje haar moeder nodig." De moeder had echter niet voorzien dat haar puberdochter de zoete kinderjaren inmiddels was ontgroeid. Annemarie Oster: "Net als vroeger, maar nu vaker, gingen we samen de stad in, moeder en dochter door dik en dun.
Bij de Bonneterie en Gerzon stapte ze gewoontegetrouw naar de jongedamesafdeling waar ze me wilde trakteren op prinsesse-kleren, een sorbet in de tearoom toe. Maar ik wilde rock-en-roll-kousen en deed ineens aan de lijn." (Geciteerd uit: Verder is er niet zoveel: Herinneringen aan mijn moeder, 1985 Annemarie Oster)
Wanneer Annemarie Oster op latere leeftijd wordt gevraagd naar de bijzondere situatie waarin zij opgroeide, kijkt zij zonder enige wrok om: "Ze is meer actrice dan moeder, maar dat neem ik haar niet kwalijk. Als je zoveel talent hebt als zij, dan moet je daarvoor kiezen." (Geciteerd uit het Algemeen Dagblad, 5-9-1981)